Met 14 enthousiastelingen vertrokken we om 9:00 uur vanuit Rosmalen naar de Kraaijenbergse plassen waar nog 2 deelnemers op ons stonden te wachten. Het weer was goed, eerst nog wat mist, later blauwe lucht en aan het eind van de ochtend scheen zelfs de zon.
Bij de eerste stop was het rustig op het water, verschillende soorten eenden en meeuwen lieten zich zien, een brilduiker hield ons een tijdje bezig, voordat iedereen hem goed gezien had, was hij al weer onder gedoken en liet zich verder op dan weer even zien.
Bij de tweede stop zijn we een eindje het gebied ingewandeld, vooral de grote zaagbekken hadden onze belangstelling, de verschillen tussen mannetje en vrouwtje waren duidelijk te zien. Een sperwer vloog langs, tafeleend, krakeend, wintertaling mooi gezien. En verder maar weer naar het vogelscherm, veel aalscholvers, met wit in hun verenpak, het wit laat zien dat ze in broedkleed zijn. Veel futen, 3 dodaarsen in het riet, een rietgors op een eilandje. Heel erg ver weg zat een roodkeelduiker, maar door de afstand was het wel heel moeilijk te zien.
We hoopten bij de laatste stop nog wat nonnetjes te zien, helaas, maar wel liet een ijsvogel zich heel goed zien, een mooi slot van een zeer geslaagde ochtend. Fijn om met zoveel enthousiaste “nieuwelingen” in het vogelen op stap te zijn.
Ietje Batjes
Foto: Henk Vennix (c) Speuren naar de roodkeelduiker.
De IVN-klets is een informele avond waar we met elkaar kennismaken (nieuwe leden) en bijkletsen. Daarnaast is er ruimte om een thema centraal te stellen; deze avond is dat de stapsteen Groote Wetering; waarnemingen, inventarisaties, onderzoeken, alles wat er te melden is.
Vogels tellen in dorpen en steden voor de wetenschap.
De lezing wordt gegeven door Annemarie van Diepenbeek. Annemarie was als projectleider werkzaam voor de Stichting Reptielen Amfibieën Vissen Onderzoek Nederland (RAVON). Zij was co-auteur van de RAVON Veldgidsen “Herkenning amfibieën en reptielen” en “Het waarnemen van amfibieën en reptielen” en de KNNV “Veldgids Europese Zoogdieren”. Verder schreef ze de KNNV “Veldgids Diersporen”.
In 2018 is er een nieuw gedeelte van het nat/dras-gedeelte van het Karregat geplagd (zie verslag 2018), om de vergrassing en dichtgroei tegen te gaan. Toch gaat het met de Waterlobelia steeds slechter. Na het hoogtepunt met een explosie van Waterlobelia’s van pakweg tien jaar geleden, waren er in de laatste jaren nog ongeveer 100 stuks Waterlobelia’s te zien. Dit jaar, na de tweede zeer droge zomer, is het aantal door de verschroeiende zon (40 graden!)gedecimeerd tot ongeveer 25 stuks. De hoofdoorzaak van het bijna verdwijnen van de Waterlobelia is de jarenlange structurele daling van het waterniveau. Het langdurig droogvallen van het zomerbed van het ven blijkt fataal te zijn voor de kwetsbare en steeds zeldzamere Waterlobelia.
De eerste inventarisatie een jaar na de langdurige warmte en droogte van 2018. Vanaf juli was er veel verdroogd met tot gevolg dat er voor o.a. rupsen weinig te eten was. Dit heeft natuurlijk gevolgen. Het aantal vlinders neemt ook al jaren af, waarvoor diverse oorzaken zijn. Er was dit jaar in het hele land veel aandacht voor alle insecten die in aantallen sterk afnemen. Dit geldt niet alleen voor vlinders, waarvan verschillende soorten gestaag afnemen, maar ook voor libellen. Sinds de waterkwaliteit eind vorige eeuw sterk verbeterd was, ging het erg goed met libellen, maar de laatste jaren stagneert dit ook. Gelukkig wordt er veel onderzoek gedaan, zodat de verschillende oorzaken duidelijker worden en er hopelijk iets aan gedaan kan worden.