- Annemiek Joosten
Prutsen en pluizen
Vandaag een binnenprogramma in het gebouw van de Scouting te Rosmalen. Veertien kinderen luisterden naar de toelichting op het programma, waarna ze in twee groepjes uiteen gingen. Zeven kinderen gingen aan de slag met petflessen, pollepels, ijzerdraad, naald en garen en heel veel pel pinda’s en zaden. De kinderen mochten kiezen. Maak ik een voedersilo van een petfles en een pollepel, een netje van ijzerdraad, of rijg ik pel pinda’s tot een lange ketting? En kunnen er niet ook pel pinda’s in de petfles als ik een grote opening maak? En, ach, mag ik ook twee verschillende maken? Trouwens welke vogels eten volgens jullie zaden en pinda’s? Welke daarvan zie je in jullie tuin of op het balkon? Heel wat, dat bleek wel. Er is hard gewerkt en het resultaat ging mee naar huis. Voor in de tuin, op het balkon, of ergens anders buiten.
Laatste weekend van januari is de: Nationale Tuinvogeltelling | Vogelbescherming, doe je ook (een halfuur) mee?
Het andere groepje ging in een ander lokaal aan de slag met uilenballen. Eerst maar eens de vraag welke uilen zijn er? Ze wisten ze samen allemaal. De kerkuil, de velduil, de ransuil, de steenuil, de bosuil en natuurlijk de oehoe. Heel voorzichtig plukten ze een bal uit elkaar met een pincetje en ontdekten heel veel piepkleine botjes, kaken, schouders, schedels die soms nog een beetje schoon gemaakt werden met een zachte tandenborstel. Op het zwarte papier was goed te zien wat er allemaal tevoorschijn kan komen uit zelfs maar eén uilenbal. Soms wel drie schedeltjes. ‘Dit was wel een hele hongerige uil', riep een van de kinderen (Melle) toen hij alweer een schedeltje aantrof. De meeste zijn veldmuizen, een van de woelmuizenfamilie. Maar er waren ook andere bij. Hoe je ze kon herkennen? Met een loepje. En ja hoor, kijk maar, de uiteinden van de kiezen zijn rood, dat moet een spitsmuis zijn. 'Ja, of gewoon een slecht gebit', riep een van de kinderen. Alles wat was gevonden mocht in een piepklein plastic zakje mee naar huis.
In de pauze limonade met een chocoladekoek, koffie voor de begeleiders. Samen in de grote ruimte. En daarna wisseling van groepjes.
Aan het einde wachtte René, die vandaag voor het laatst aanwezig was, een verrassing. Elk kind gaf hem een eigen kaart met daarop een tekst of tekening. We gaan René missen. De kinderen ook. Dankjewel René voor alles wat je ons hebt geleerd.